|
Geschreven door Henk Kloepping
|
|
zaterdag, 7 januari 2017 |
 Na de kerstrust begonnen vandaag de lessen weer op de molen van de Groote Polder. Lex was aan de beurt, maar ik woon immers achter de molen en dus stak ik over om even "veul haail en zegen" te wensen. Tijdens het gesprek kregen we het over de molen in Overschild (waar Lex molenaar is) en Lex reciteerde spontaan een gedicht dat hij ooit eens had gehoord over "zijn" molen. Het is vrij naar een gedicht van Bies van Ede uit zijn bundel "Achternamiddag" (1986, Haarlem). Lex heeft me verzekerd dat Bies hem toestemming had gegeven - dus kunt u het gedicht hieronder lezen...
Geen droever dorp dan Overschild,
waar de kille molen "killed"..
De Overschildjers blijven thuis
want het is op straat niet pluis
als de oostenwind gaat waaien
en de wieken krakend draaien.
Langzaam malen dan de stenen
kinderarmen, kinderbenen,
en door Overschild klinkt zacht
de kille molenaar die lacht.
Ze zijn zo bang in Overschild,
waar de kille molen "killed",
een angst die niemand kan vergeten
zolang er nog kinderen
Molenaars Kindermeel eten.. |
De Molenstichting Midden- en Oost-Groningen is een algemeen nut beogende instelling. Wij beheren tien grote en twee kleine molens in het hart van Groningen. De MSMOG hoort daarmee tot de grootste molenbezitters van de provincie Groningen.
