De werken zijn begonnen. Vanmorgen stonden Arie en Gerrit (van Kramer uit Metslawier) al mooi op tijd bij de molen. Nadat materiaal was afgeladen werd begonnen met het verwijderen van de hekken. Die staan aardig in de weg als je er met een kraan langs moet. "Zijn die palen nog wel goed?" vroeg Gerrit zich af - en helaas, nee, niet alle palen van het hekwerk zijn meer goed. Net op de overgang tussen lucht en aarde gaat het altijd mis en er zijn ook nu weer een paar palen verrot. Daar moeten dus nieuwe in. En zo zagen we - ik voor het eerst - de molen van de Groote Polder zonder hekwerk.

Daarna werden ook de krooipalen (kruipalen zegt de Nederlander) "gerooid": uit de grond getrokken, rechtstandig, zodat er zo weinig moelijk verstoring van de zandlaag plaats vindt. Ook bij de krooipalen is er tenminste één die niet helemaal goed meer is: hij ziet er uit als een gerimpeld oud manneke (zie foto rechts). 

Arie in de kraan en Gerrit op de grond, met ijver en doortastendheid worden de bomen in het maalgat gerooid. "Dat had je zeker lang niet meer gezien" roept Gerrit, als ik foto's kom maken. Hij bedoeld de duiker en de mooie zwarte grond die er nu omheen zichtbaar is. "Nee, maar ik kijk er met plezier naar!" roep ik (foto rechts) , terwijl ik nog maar eens een kiekje knip.

Nu van Arie en Gerrit onder hun eigen meegebrachte ereboog (zie foto links). Want in mijn ogen zijn de mannen helden, al zullen die er zelf wel anders over denken. Een Fries en een Groninger - "Och, we doen gewoon ons werk hoor". 

Dat is zo. Maar ik ben er niet minder blij om!