Moi,

Man man man, wat een dag. Iedereen is natuurlijk wat nerveus voor zijn examen en bij mij was dat natuurlijk ook het geval. Vanaf drie uur in de ochtend rechtop in bed. Beetje geestelijk voorbereiden op wat er komen gaat. Koffie drinken doe ik bijna nooit in de ochtend, alleen was dit even een apart geval. Smaakte goed wat dat betreft.

Mijn blauwe tuinbroek was er klaar voor, aangezien poldermolenaars meestal in blauw gekleed gaan. Op naar de Fraeylemamolen te Slochteren. De examinatoren stonden klaar en ik deed de ritsen dicht. Toch best nog wel fris met een flinke poeste wind. Voorstellen - en gelijk kwam de vraag of wij gelijk kunnen beginnen.

Natuurlijk.  "Vertel maar wat over de molen en zijn geschiedenis". Door naar het in werking zetten van de molen, want het comité wil die molen natuurlijk wel zien draaien met zo'n wind. Ietwat krimpend op de wind ivm de dikke poeste die heerste. Molen werd gevangen en op naar de kap.

Toch wel krap voor vijf personen in een kleine kap. Na een spervuur van vragen waar geen einde aan leek te komen gingen wij naar beneden voor vragen over de vijzel. Daar het zelfde geval. Alleen maar vragen beantwoorden. "Koffie?" werd er geroepen. Graag, want ik had best wel een droge keel van al dat praten...

Het laatste onderdeel, andere molentypes en het weer. Ook hier weer een spervuur van vragen. Nadat ik naar buiten werd gestuurd kwam het verlossende woord. Eindelijk na zoveel jaar (drie wel te verstaan) heb ik mijn diploma. Gelijk gebeld voor de sleutel van de molen en opgehaald.

Daar sta je dan, bij een molen en helemaal alleen. Ik mag het nu zelf gaan doen. De molen kreunt en steunt wat maar hij gaat draaien na het nodige smeerwerk. Eerst vier half en later pas vier vol met de vijzel. jaaaaa hij draait. wat een ervaring. beetje vreemd maar zeker lekker.

Mede collega's en leerlingen, bedankt voor alles. bedankt voor de steun en toeverlaat!