De oplettende lezer weet dat we nog niet zo lang geleden onze vang hebben verstoken. Dat liep toen niet mooi af: na het versteken konden we de boel niet schuurvrij krijgen. Nou was er eerder al geconstateerd dat de boel wat verzakt was na het plaatsen van het nieuwe gevlucht, de beet van de kammen was te diep en daar zouden we "ooit" wat aan doen. Dat "ooit" werd dus begin september.
Molenmaker Dunning kwam na een welverdiende vakantie ons uit de nood helpen. Wij hadden gemeld dat buikstuk en teenstuk aanliepen en ook dat we zelfs met een tamelijk dikke wig de boel niet zo konden stellen dat het schuurvrij werd. Die dikke wig is een hulpmiddel dat we gebruiken om te bepalen hoe dik een eventueel plankje moet worden dat tussen rijklamp en rust moet om het schuurvrij te krijgen. Je schuift die wig net zo lang naar achteren tot het schuren ophoudt - tussendoor moet je dan wel steeds lichten en vangen - en zo kom je dan op de juiste dikte. Nou, we zaten al op het dikste en nog steeds schuurde het aan.
Dunning heeft daarom het bovenwiel opgestempeld en ietsje richting keerstijl verplaatst. Dat kun je op de foto mooi zien, want het wat bleke plankje aan de weerstijlkant zat er eerst niet. Ook zijn er nieuwe kwastvrije plankjes bovenop de bestaande gelegd, dus al met al is het spul een paar centimeter naar boven en richting keerstijl verplaatst.
Nu het bovenwiel verschoven was moest uiteraard ook de vang worden verzet: die hangt immers onafhankelijk van het bovenwiel in de kap. Dat lukte en op onderstaande foto zie je dat mooi: er zit nu weer een spleet tussen voeghout en teenstuk (rood omcirkeld). Dat was eerst niet zo, toen zat het spul "stoef aan" zoals de Groninger dan zo mooi zegt. De foto is overigens gemaakt vanaf de halssteen kijkend, je ziet de rijklamp en rust nog net rechts bovenin de foto.
Het resultaat van de operatie: de beet van de kammen is nu vrijwel perfect, de boel schuurt nergens meer aan en de rijklamp en rust functioneren nu ook weer zonder stelplankjes
Nou ze er toch waren - de wiggen zaten deels ook los. Dat kwam door de grote droogte deze zomer. Nou hadden wij er wel hier en daar al een paar aangeslagen, maar de wouterlatjes kregen we niet zonder breuk los en dus moesten die nu worden vervangen. Dunning heeft de bonkelaars en vijzelwiel goed geborgd en er nette nieuwe wouterlatten op gezet. Keurig werk!
Zelfs de wat dwaze aluminium schroef die een andere molenmaker ooit door de wig van de penbalk had gejaagd - wie bedenkt dat nou.. - is er nu uit en er zijn keurig wouterlatjes gezet. Bravo!
Werd het u bij het lezen van al dit jargon zwart voor de ogen - maar zou u het graag willen leren - meldt u zich dan aan als vrijwillig molenaar. Dat kan via de site van het GVM.
De molen van de Groote Polder kan in ieder geval voorlopig weer malen en draaien!