Tijdens de gezellige bijeenkomst werd er dan ook volop terug- en vooruit gekeken. De fusie tussen de SMS en de MSO speelde in 2015 een belangrijke rol. Na wat zoeken en proberen is er inmiddels een goed werkende organisatie ontstaan. Dat "zoeken" en "proberen" gaat voorlopig nog wel even door maar geleidelijk aan vervagen ook de laatste grenzen tussen "SMS" en "MSO" en worden we steeds meer "MSMOG". Maar dit jaar bracht meer verheugend nieuws: Stel's meulen opgeleverd en feestelijk heropend - wat een mooie dag! - en de molen van de Groote Polder al een heel eind op weg: de roeden gestoken, de molen opgeleverd. Dit jaar volgt het grondwerk. Het gaat goed!

Maar er was ook droef nieuws: ernstige ziekte sloeg genadeloos toe in onze gelederen.  Hier past goed wat Tollens schrijft, in 1819, als hij de emoties van een vader probeert te beschrijven die zijn kind denkt niet weer te zullen zien: "'Hier houdt de spreker stil - hij snikt - hij kan niet meer'". Wat zul je over molentjes schrijven als je van zo nabij met zoveel belangrijker zaken wordt geconfronteerd.. Maar het zijn juist degenen die zo ziek zijn die het liefst door zouden gaan - met zorgen voor de molens, met praten over en schrijven over molens.  Zij vragen niet om begrip of sterkte, laat staan medelijden. Zij vragen ons om ook "gewoon door te gaan, alsof er niets aan de hand is". En dan kun je niet anders - dan ga je door. 

Er is zo veel te doen - instandhouden van onze molens, opleiden van nieuwe molenaars en molengidsen, fondsen werven, aansluiting en samenwerking zoeken. Dat gaan we doen, dat blijven we doen, ook in 2016 en naar we hopen ver daarna!