"Zó is de wereld zo klaain en zo muide." - Simon van Hasselt

Onze makker, onze kameraad, onze Lammert - hij is er niet meer. Wat kun je nog zeggen als iemand, zo sterk, zo levendig, er niet meer is. Onwerkelijk.

Lammert, in de zon, bij zijn "Grode Polder" molen - wat zal het vreemd zijn dat hij er niet meer bij zal zijn deze zomer. Wat zullen we hem missen: altijd een verhaal, altijd een belevenis, altijd iets interessants te melden.

Hij stond aan de basis van de Slochter Molenstichting. En die vormde weer de basis voor onze Stichting. Wij zijn Lammert dankbaar voor alles wat hij heeft gedaan - het was zo veel.

Hij was nog op de been toen de restauratie van zijn molen gaande was, gaf aanwijzingen, leefde innig mee. Bij het roeden steken moest hij in de auto blijven, maar hij genoot zichtbaar, maakte nog foto's. Uiteindelijk ging ook autorijden niet meer en werd hij bedlegerig. Maar als je niet meer op kunt staan kun je nog tikken - en als je nog kunt tikken kun je je nog inzetten voor de molens. Want zo was Lammert, een door- en door molenaar, instructeur en adviseur en tot het laatst een vechter.

Lammert Groenewold is vrijdagmiddag, 22 januari 2016, overleden na een strijd met een vreselijke ziekte. Hij is 55 jaar geworden. Wij zullen er proberen te zijn voor zijn familie, wiens gemis nog zoveel groter is dan het onze.

De molens van onze Stichting zullen ter ere van deze grote man de komende zes weken in de rouw staan.

Moge hij rusten in vrede.