De voortgang van het werk spreekt grotendeels uit de foto's die hier getoond worden. Overigens gaf mijn mooie Nikon het deze week op: hij was nat geworden en daar kunnen ze niet tegen. Nou ja, dan moet u het even doen met de plaatjes die mijn mobiele telefoon wil schieten. Collega Lammert is ook regelmatig met zijn professionele toestel "on-site' te vinden en zal vast veel mooiere plaatjes hebben. Die houdt u nog even van ons tegoed.

Klik op de foto's om een grotere versie te zien. 

	Ik had eerder al geschreven over de mooie DIN genormeerde afsluiters. U ziet ze op de afbeelding links. Het is een eenvoudige constructie: een kunsttof afsluitplaat is middels een bus waarin een schroefdraad loopt op en neer te halen.  Bovenaan de afsluiter zit een nok, waar je een speciaal "waterschapskrukje" (slingertje) in kunt steken. Draaien - schroefdraad draait in bus - bus komt dus omhoog (of gaat omlaag als je de andere kant uitdraait - schuif gaat open of dicht. Naast de afsluiters ziet u een mof.
	Het damwandje bij het molengat is nu compleet geheid. Dat had nog wel wat voeten in aarde (sic) - onder de bovenlaag die redelijk door te komen is blijkt toch een knetterharde onderlaag te zitten. De trilplaat waarmee geheid wordt ging ook nog eens stuk, dus moest Bart (Kramer) een andere brengen. Maar uiteindelijk is het toch gelukt. Daarna moet de bovenkant op maat worden gezaagd. Gerrit is er druk mee, terwijl Pieter klaar staat om de afgezaagde delen aan te pakken.
	De damwand bestaat dus uit geheide planken, mooi afgezaagd. Zou je het zo laten dan hield hij het niet zo lang uit onder de druk van het water. Hij zou dan doorbuigen, de planken zouden hun verband verliezen en de boel zou gaan lekken. Er moeten dus verstevigingen aangebracht. Bovenaan de wand plaatsen de mannen aan beide kanten een stevige balk, die met lange bouten en moeren vast wordt gezet.  Maar eerst zaagt Gerrit een gat in de damwand - met de "knetterbiele", de kettingzaag - en dan wordt de eerste afsluiter geplaatst. Als je goed kijkt zie je de schroefstang in de schuif lopen. Naast de afsluiter komt ook een balk ter versteviging en om de afsluiter op zijn plaats te houden. Gerrit meet het allemaal netjes uit, wat het moet wel waterpas en in lood als het even kan.
	De afwerking is op deze foto mooi te zien. Achteraan zie je een aantal planken nog fier (te) ver boven de grond staan. Ze wilden er echt niet verder in met de trilplaat. Later zal worden geprobeerd om ze er toch in te krijgen middels een truuk: het wegspuiten van de onderlaag met water onder hoge druk. Maar zo ver zijn we nog niet op deze foto.
	Nu de damwand eerst staat en de afsluiter is geplaatst graaft Arie de geul richting boezem. Dat is een behoorlijk diepe geul: Gerrit verdwijnt er volledig in en het is toch geen korte kerel. De buis moet pas of aflopend worden gelegd, anders hebben we straks nog geen water. Maar gelukkig hebben we tegenwoordig laserapparatuur waarmee het goed te regelen is.  Kramer had gisteren al de beide pijpen (buizen) gebracht: diameter 60 centimeter, twee stuks, dan nog twee bochten en wat moffen. Die komen straks in de geul te liggen.
	Op de foto links nog een overzicht van de geul naar de boezem. Voor de beeldvorming zie je hier rechts een plattegrondje van de circuitbemaling. De geul die je op de foto ziet dient om de linker buis (de grijze lijn van links dus) te kunnen ingraven. De donkerblauwe streep is de polderwijk, via een (zwart) duiker met het molengat verbonden. De molen pompt het water naar de boezem, via inlaat en pijp naar achteren, ad (bijna) infinitum.
	Geul klaar - pijpjes leggen. Arie manouvreert ze behendig op de juiste plaats met de kraan, Pieter en Gerrit helpen met meten en plaatsen de moffen. Dan volgt wat "gepiel" om de bochtjes precies goed te krijgen zodat de boel netjes op elkaar aansluit. Als je op de foto links kijkt zie je ook een kabel van links naar rechts lopen. Dat is de stroomvoorziening van mijn pand. Maar goed dat we tegenwoordig redelijk kloppende "klic" kaartjes hebben zodat men van te voren weet waar de boel ligt. "Het gaat evenzogoed nog wel eens mis hoor" vertelt Arie "want de kabel ligt daar ongeveer, ze leggen hem echt niet loeistrak loodrecht in de grond". En natuurlijk moet de kabel dan ook wel op het "klic" kaartje staan. Onze bliksemafleider stond er niet op - die ging dan ook prompt doormidden. Gelukkig is dat goed te herstellen, wat de mannen dan ook keurig doen.
	En dan is het woensdagavond. Het heeft de hele week regelmatig wat gemiezerd, geregend en hard gewaaid. "Haarfst" moppert Pieter. "Niks aan voor buitenwerk". Maar nu trekt het op en het beloofd morgen zelfs een mooie dag te worden. Dat zie je al op de foto links, de wolken breken en we zien blauwe luchten. En... de inlaat van onze nieuwe circuitbemaling, kant en klaar. Met dit mooie plaatje sluit ik de reportage van vandaag af - maar er volgt binnenkort nog meer.