Zoals u inmiddels bent gewend hieronder een fotorapportage van de dinsdag. Er is veel gebeurd: de hele halve molen is gesloopt en er is een mooi begin van het muurtje gemaakt. En er kwamen allerhande mensen even kijken bij "hun" molen..  Lammert natuurlijk. Maar ook oud-leerling Tjerd, buurman mulder Henk Helmantel en. bouwmeester Gijs van Reeuwijk. De mannen van Poland zagen het geamuseerd aan. "Zo, opzicht moet er zeker ook zijn" - lacht één van hen. Nou, daar hadden ze geen gebrek aan vandaag. 

Klik op de foto's om een grotere versie te zien. 

	Even later zijn de mannen er, met twee busjes en nog een paar aanhangers. Daarop onder meer een hoogwerker en en handig machientje om stenen mee te sjouwen. En natuurlijk allerhande bouwspullen, zoals cement, stenen, balkjes, steigerdelen... Nieuwsgierig werp ik een blik achter in heb busje van Poland. "Sjonge, die sjouwen ook nog heel wat mee" denk ik.
	Er moet water in het maalgat blijven staan om tegendruk te geven tegen het grondwater. Dus moeten Dick en zijn mannen eerst het "jukkie" bouwen waar Dick het gisteren al over had. Twee balken die haaks op elkaar worden gezet en dan aan weerszijden een plaatje gespijkerd. Draagt prima. Dat in het water en dan met een paar latten op zijn plaats houden, planken er over en klaar is het werkvloertje vanaf waar de muur gaat worden opgetrokken.
	De hoogwerker wordt opgesteld en met het handige steensjouw machientje wordt een stapel stenen aangevoerd. Die dingen kun je natuurlijk zoals dat vroeger gebeurde één voor één naar beneden gooien, maar zo werken we niet meer. Dus word een kleine pallet volgestapeld met stenen. Straks zullen ze sjorbanden aan de hoogwerker maken die dan als een soort kraantje gaat dienen. Maar eerst komt nog een Belangrijk Moment..
	...want onder toeziend oog van de molenaar wordt de eerste steen gelegd. Helaas ontbreekt het orkest, de burgemeester en de champagne, maar het moment is er niet minder belangwekkend om. Daarna worden twee pallets met stenen in het gat neergelaten. De cement is eerder al aangemaakt en staat in kuipen op verwerking te wachten. Het duurt niet lang of de eerste laag ligt er in.
	Ondertussen is de grauwe ochtendlucht wat opgeklaard en het zonnetje schijnt. De hoogwerker komt er aan te pas om het gevlucht te slopen. Dat gaat eenvoudig: een reciproke zaag wordt in de heklatten gezet, net tegen de roede aan en hoppa, daar gaat weer een stuk. Zo ontstaan geleidelijk aan kale roeden. Beetje triest gezicht, maar het moet nu eenmaal eerst lelijk worden voor het weer mooi kan worden.
	Als het eerste endje kaal is draait men voorzichtig het gevlucht door en is het volgende end aan de beurt. De foto geeft een goede indruk van de kleinheid van de mens en de grootheid van de molen - maar Poland's "Don Quichotte" wint het uiteindelijk toch. Na een aantal uren zwoegen ligt er een forse stapel hout beneden en ziet de molen er ongeveer weer zo uit als in 1969.. toen hij zwaar in verval was. Gelukkig is dit maar tijdelijk!
	Terwijl onder het maaiveld constructief door wordt gemetseld gaat het er 12 meter verder naar boven heel anders toe. Daar zaagt, kapt, beitelt en hamert men. Weerstijl, keerstijl, stormmandje, hoekstijlen en voorkeuvelsbalk verdwijnen één voor één. Opmerkelijk genoeg blijft de as gewoon staan waar hij staat, slechts ondersteund door het halslager. Ja, het is een gietijzeren, dat zie je nu goed. Ook het bij leerlingen bekende "kwastvrij houten plankje" is mooi zichtbaar.
	Vele meters onder zeeniveau wordt nog steeds stug doorgemetseld. De kuipen cement zijn leeg, nieuwe worden gevuld en met de grote mixer geroerd. Telkens verstelt met het touwtje langs de schuine geleidelatten een voeg- en steendikte en zo ontstaat een mooi, regelmatig muurtje te voorschijn. De stenen zijn wel veel lichter dan de oude donkerrode stenen, maar lelijk is het niet. Wel jammer dat de oude donkerrode stenen niet meer te gebruiken waren.
	En dan is het alweer avond. De mannen hebben lang doorgezet, het is al bijna zeven uur als het werk eindelijk wordt gestaakt. Nog even samen in het maalgat staren, wat napraten over het muurtje, de waterloop, aardbevingen - "Heb jij daar nou ook last van gehad?" - en dan roept mijn vrouw dat we moeten eten. De mannen nemen joviaal afscheid - ze gaan naar een bed- en breakfast in de buurt. Alleen Dick blijft de wacht houden en zal in de HYMERmobiel slapen. Morgen is er weer een dag.