Het blijkt te gaan om Zoltan Quittner, een aardige, zeer beleefde Hongaar die een tijd in Londen heeft gestudeerd en nu een Masters Journalistiek doet aan onze eigen RUG. Hij komt met de bus naar Slochteren.  Maar dan ben je er nog niet, dus moeten we hem eigenlijk even afhalen. Ja, dan moet ik Koos wéér om hulp vragen: ik mag namelijk tijdelijk geen auto rijden want ik heb net een oogoperatie achter de rug. Dus haalt Koos Zoltan ook nog even van de bus. Ik mag wél fietsen en dus pedel ik op de fiets over de dijk als het tweetal me achterop rijdt. Het raampje gaat open, we groeten. "Wie begunnen moar vast hor" roept Koos joviaal. Joa, goud, dou moar..

Bij de molen aangekomen is Koos al druk met kruien en opzeilen. Zoltan kijkt  nieuwsgierig toe: hij is niet zo vaak op molens geweest, dit is voor hem allemaal nieuw en spannend. Hij heeft opnameapparatuur bij zich, of hij opnamen mag maken? Natuurlijk. Maar.. we hebben hier geen stroom. Nee, hoeft ook niet: het spul werkt op een accu. Mooi.

We gaan zitten en Zoltan haalt een papiertje tevoorschijn met vragen. Hij stelt de eerste vraag en steekt de microfoon onder mijn neus. Ik moet nog wel even op gang komen in het Engels - lezen en schrijven doe ik het dagelijks maar spreken wat minder vaak. Maar goed, ik maak me verstaanbaar, al is het af en toe wel zoeken naar woorden. Wat is malen nou ook weer in het Engels... milling? Grinding? O jee.. en wat is een roede? Dat wieken "wings" heten weet ik, zeilen zijn "sails"  en ik maak van de "roeden" dan maar "beams". Op een gegeven moment zeg ik per ongeluk "roed" en Zoltan veert op: oh, dat ding heet ook zo in het Hongaars. Kijk es aan, je leert elke dag toch wel weer wat. 

We werken ons door een groot aantal vragen: hoe ik molenaar ben geworden, het belang van de opleiding, de rollen van DHM en het Gilde, hoe ik er tegenaan kijk dat we op de UNESCO lijst komen, hoe het Gilde nou dan "dossier gaat opbouwen". Dat laatste weet ik ook niet, eerlijk gezegd, ik weet nog maar sinds kort dat het speelt, laat staan dat ik weet wat het Gilde dan nog moet doen.. maar de overige vragen weet ik wel te beantwoorden. Een terugkerend thema is geld, helaas, maar het is wel waar: zonder geld kunnen we de molens niet in stand houden. Misschien helpt die melding op de UNESCO lijst wel mee, hoop ik.

Koos blijkt volledig onmisbaar - hij houdt de veiligheid in de gaten, speelt chauffeur, draait de molen en heeft zelfs koffie meegenomen. En Zoltan had stroopwafels - yay! Terwijl de molen draait drinken we koffie. Gezellig man. Of Zoltan ook nog in de kap wil kijken? Ja, dat wil hij graag. "Zet ik meulen wel even stil hor" zegt Koos "Wie willen ja gain ongelukken".

Ik probeer op de eerste zolder het "klepkemeulen" (zelfzwichting) mechanisme uit te leggen. Sja, wat is een klepje? Ik weet dat een klep in een motor een 'valve' is maar in deze context lijkt me dat niet goed. Een 'board"?  Nou, dan maar "een klepke", hij zal het wel begrijpen. 

Wat ga je nou doen met dat interview, vraag ik. Het wordt via het Internet (podcast) verspreid, begrijp ik. Ergens eind dit jaar. Zoltan gaat me de URL sturen - en die ga ik dan weer op deze webstek plaatsen. 

Om even na 12 gaat Zoltans' bus. Koos bergt de molen op en brengt hem buswaarts. Ik pedel tevreden terug over de dijk.  Een mooie morgen.