[Bron: Dagblad van het Noorden] [Foto's: Jan Danes] Na bijna een halve eeuw her en der in opslag te hebben gelegen, is het weidemolentje van Wolter Onne Bakker gerestaureerd en in ere hersteld. Gistermiddag nam zijn weduwe (86) het molentje feestelijk in gebruik. Met een stevige ruk aan een koord werd het naambord op het molentje onthuld: ‘Bakkersmeulentje, Wolter Onne Bakker 1923-2000’, staat erop te lezen. Klein maar dapper, zou het motto kunnen zijn van dat weidemolentje in de schaduw van zijn drie grote broers aan de Groenedijk in Slochteren.

De Kinderdijk in Noord-Holland geniet wereldfaam als typisch Hollands plaatje met molens. De Groenedijk in Slochteren doet daar niet voor onder: de Fraeylemamolen, de Groote Poldermolen
en De Ruiten vormen gedrieën dichter bij huis een al even aansprekend beeld. Sinds gistermiddag is daar een molen bijgekomen: Bakkers Meulentje. Een handzaam weidemolentje dat in de negentiende en twintigste eeuw werd gebruikt als aanbrenger van water uit lager gelegen delen van polders. Een weidemolen bracht het water naar de grote molens die de polders droog hielden.

Wolter Onne Bakker (1923-2000) plaatste in 1956 zo’n molentje op een stuk land tegenover zijn boerderij aan de Hoofdweg 145 in Harkstede. Hij had het laten maken in Noord-Holland, in Wormer, bij de gebroeders Rem. Gistermiddag nam Bakkers weduwe, Annie Bakker-Bosma (86), uit Harkstede, het gerestaureerde molentje in de schaduw van De Ruiten in gebruik. "Of ze misschien een stoel belieft"’, vraagt Henk Helmantel, molenaar van De Ruiten. "Nee", zegt mevrouw Bakker beslist, "dat lijkt zo oud." Stevig gearmd, haar stok in haar andere hand, loopt ze naar het molentje. "Wolter Onne Bakker was een eche molenman", weet Helmantel. "Een wijd en zijd bekend gezicht in de molenwereld." De weidemolen van Bakker raakte eind jaren zestig, begin jaren zeventig in onbruik door de ruilverkaveling.Mevrouw Bakker zegt helemaal versteld te staan van de publieke belangstelling. "Ik had niet verwacht dat er zoveel mensen zouden zijn"’, zegt ze met een blik op de vijftig aanwezigen.

Molenaar Helmantel vertelt kort iets over de geschiedenis. Hoe de ondertoren en het bovenhuis van het molentje eerst in Bakkers boerderij opgeborgen werden en daarna in de molens in Harkstede en Kolham lagen opgeslagen. Hoe vrijwilligers van de Historische Scheepswerf Wolthuis in Sappemeer zich over de restanten van het weidemolentje ontfermden, hergebruikten wat nog bruikbaar was en doorbouwden tot er een volwaardige, functionerende molen stond. De restauratie was inclusief het maken van een zogenaamde roerom: een waaierpomp in de kelder waarop het molentje is geplaatst. Daarmee kan Bakkers Meulentje bij goede wind water verplaatsen.

"Een zelfredzaam molentje", weet Helmantel, "dat wind opzoekt om water te kunnen malen, maar zichzelf ook kan beschermen om te voorkomen dat het bij harde wind beschadigd raakt." Helmantel vond het molentje in onderdelen toen hij in 2005 als molenaar op De Ruitenvelder kwam. En nu is het molentje weer terug - zij het op een andere plaats, maar daarom nog niet minder mooi.