We beginnen met optempelen. Dat gebeurt met maar liefst 3 krikken. Hieronder de situatie als we beginnen: de as ligt nog keurig op het halslager. Alleen dus wat te laag.. Merk op dat er twee planken (elk zo'n 4 cm. dik) tussen halssteen en steenbedwiggen liggen. De bovenste is altijd een kwastvrij plankje - mouten gain noesten in zitten aans brekt staain der op. Nou valt dat bij deze "steen" nog wel mee, zie onderaan dit verslag, waar we hem wat beter bekijken.  Het optempelen van de bovenas leidt uiteindelijk tot loskomen van de as van het halslager.

Hier een zijaanzicht van het opkrikken van de as. Hiervoor werd gebruik gemaakt van de zo toepasselijk zo genaamde tempelbalk, die we ook wel als 'steunder' kennen. Eerst werd deze balk mooi recht boven een achtkantstijl gezet, om hem zoveel mogelijk te ondersteunen.  Dan wordt met drie krikken de as opgekrikt.  Merk ook het "glijbaantje' op waar de halssteen met zijn stapelhout over wil glijden.  Na opkrikken van het halslager wordt de steen met stapelhout verwijderd door hem over die glijbaan te trekken. 

De halssteen kan nu onder de opgetempelde bovenas weg worden geschoven.  Dan plaatsen we het nieuwe stapelhout en de steen weer terug.

We maken van de gelegenheid gebruik om de halssteen eens nader te bekijken. Dit is helemaal geen steen, maar hij is van hout. Van pokhout, met een Babbit inlay.

En dan kan de as weer zakken. Voorzichtig, pas op je vingers .. een bovenas en het daar aan hangende weegt tonnen!

Hieronder zie je duidelijk dat er in het midden twee nieuwe cederhouten planken (elk ongeveer 2 cm. dik) tussen zijn geschoven. Dat stuk is de as dus omhoog gekomen. De oorzaak lag in het 'krimpen van het nieuwe hout, onder meer de in 2009 bij de restauratie geplaatste windpeluw. 

Maar kijk, na afloop is alles weer in orde - de beet is weer goed!