Een tijdje geleden had ik Tom Krabbendam nog even "op de molen". Er moest wat worden gerepareerd en Tom kwam poolshoogte nemen. We stonden nog even wat te bomen over de molen, over de molenmakerij in het bijzonder. Ik sprak mijn waardering nog uit voor het mooie werk wat ik bij onze molens had gezien van een bepaalde molenmaker. Tom grinnikte en dankte me voor het compliment - het bleek dat hij degene was die dat mooie werk had gemaakt. Een uitzonderlijk vakman. "Nou, Tom, ik meen het zoals ik het zei: puik werk, complimenten". En zo was het ook.

Dat het de laatste keer zou zijn dat ik Tom had gezien was me toen natuurlijk niet duidelijk. We hadden daarna per mail nog een paar keer contact. Maar een week geleden bereikte ons het bericht dat Tom was overleden. Weggerukt, nog in het volle leven, nog volop aan het werk. Onze secretaris Lammert Groenewold, die meer dan gemiddeld vaak contact met hem had, reageerde in een mailtje aan ons ontdaan en verdrietig. Een mooi mens een een uitstekend vakman is weggerukt. "Als het huis klaar is, ben je klaar om te sterven" stond op zijn rouwkaart. Wel, het huis is af en zal, zoals dat altijd ging bij Tom, met zorg en toewijding zijn gemaakt.

De molenaars, bestuurders, instructeurs en leerlingen van de Slochter Molenstichting wensen de familie Krabbendam veel sterkte. Uit respect voor wat Tom heeft gedaan voor ons en onze molens hebben wij onze molens de afgelopen week in de rouw gezet. Moge hij rusten in vrede.